O ιμπρεσσιονισμός - L'impressionisme
Στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα αναπτύχθηκε στη Γαλλία ένα νέο καλλιτεχνικό ρεύμα, ο ιμπρεσσιονισμός (l'impressionisme), που αρχικά καλλιεργήθηκε στο χώρο της ζωγραφικής, επηρέασε όμως τόσο τη λογοτεχνία όσο και τη μουσική.
Κύριο χαρακτηριστικό του ιμπρεσιονισμού στη ζωγραφική είναι τα ζωντανά χρώματα, οι συνθέσεις σε εξωτερικούς χώρους, συχνά υπό ασυνήθιστες οπτικές γωνίες και η έμφαση στην αναπαράσταση του φωτός. Οι ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι θέλησαν να αποτυπώσουν την άμεση εντύπωση (impression) που προκαλεί ένα αντικείμενο ή μια καθημερινή εικόνα.
Κύριοι εκπρόσωποι των ιμπρεσσιονιστών ζωγράφων είναι ο Κλωντ Μονέ (Claude Monet, από το έργο του Impression πιθανόν προήλθε ο όρος Impressionisme), ο Ρενουάρ (Pierre-Auguste Renoir) ,ο Ντεγκά (Edgar Degas), ο Μανέ (Édouard Manet), o Πισαρό (Camille Pissarro), ο Σεζάν (Paul Cézanne), ο Μπερό (Jean Béraud), o Μπαζίλ (Frédéric Bazille).
Διάσημοι μετα-ιμπρεσσιονιστές ο Τουλούζ-Λωτρέκ (Henri de Toulouse-Lautrec), ο Γκωγκέν (Paul Gauguin), o βαν Γκογκ (Vincent Van Gogh), που ήταν Ολλανδός αλλά έζησε στη Γαλλία.