ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ
17ος ΑΙΩΝΑΣ - Η ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΑ
Η εποχή της απολυταρχίας
Η ανάπτυξη του βασιλικού απολυταρχισμού στη Γαλλία ήταν προϊόν βαθμιαίας εξέλιξης. Οι σημαντικότερες καταβολές του ήταν μεσαιωνικές. Ως το 1300 οι Γάλλοι βασιλείς είχαν τελειοποιήσει ένα αποτελεσματικό γραφειοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης. Μέχρι το 1450, σε μεγάλο βαθμό λόγω του Εκατονταετούς πολέμου, είχαν δημιουργήσει στρατό και είχαν αποκτήσει το δικαίωμα να εισπράττουν φόρους σε εθνική κλίμακα. Τέλος, ως το 1500 είχαν περιορίσει τις περιφερειακές διασπαστικές τάσεις καθώς και την αντιπολίτευση της επαρχιακής αριστοκρατίας.Όσο η βασιλική εξουσία μεγάλωνε,οι ευγενείς βαθμιαία υποβιβάζονταν στο επίπεδο αυλικών, εξαρτημένων από το μονάρχη όσον αφορά το κύρος και τους τίτλους τους.
Ο Φραγκίσκος Α' και ο Ερρίκος Δ', κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα, ισχυροποίησαν το στέμμα ακόμη περισσότερο. Στις αρχές του 17ου αιώνα, ο Λουδοβίκος ΙΓ' παρέλαβε ένα ισχυρό βασίλειο και με τις ενέργειες του πρωθυπουργού του Ρισελιέ κατάφερε να εξαλείψει κάθε περιορισμό της βασιλικής εξουσίας. Η απόλυτη μοναρχία θα φθάσει στο απόγειό της κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων Βουρβώνων βασιλέων, πριν την Επανάσταση του 1789.
Ο Φραγκίσκος Α' και ο Ερρίκος Δ', κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα, ισχυροποίησαν το στέμμα ακόμη περισσότερο. Στις αρχές του 17ου αιώνα, ο Λουδοβίκος ΙΓ' παρέλαβε ένα ισχυρό βασίλειο και με τις ενέργειες του πρωθυπουργού του Ρισελιέ κατάφερε να εξαλείψει κάθε περιορισμό της βασιλικής εξουσίας. Η απόλυτη μοναρχία θα φθάσει στο απόγειό της κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων Βουρβώνων βασιλέων, πριν την Επανάσταση του 1789.
Λουδοβίκος 13ος (1610-1643)
Η βασιλεία του Ερρίκου Δ' διακόπηκε από το μαχαίρι ενός φανατικού το 1610. Ο γιος του Λουδοβίκος ΙΓ΄ ήταν στην αρχή υπό την αντιβασιλεία της μητέρας του, Μαρίας των Μεδίκων. Το 1624 ο Λουδοβίκος ΙΓ', που είχε ενηλικιωθεί, εμπιστεύτηκε τη διακυβέρνηση στον καρδινάλιο Ρισελιέ (Richelieu) τον οποίο έκανε πρωθυπουργό του. Ο Ρισελιέ αφιερώθηκε σε δύο στόχους:
Η πολιορκία της La Rochelle-1627
Στη διάρκεια του 16ου και του 17ου αιώνα η πόλη υπήρξε προπύργιο του γαλλικού καλβινισμού. Οχυρωμένη πόλη, χρησιμοποιήθηκε ως μία από τις τέσσερις ασφαλείς τοποθεσίες (places de sûreté) που παραχωρήθηκαν στους Ουγενότους με τη συνθήκη ειρήνης του Αγίου Γερμανού, το 1570. Μετά τη σφαγή της νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου, οι μεγαλύτεροι αρχηγοί των Ουγενότων που γλίτωσαν από τη σφαγή αυτή κατέφυγαν εκεί. Ο Κάρολος Θ’ την πολιόρκησε, αλλά οι υπερασπιστές της αντιστάθηκαν και με τη συνθήκη της 1ης Ιουλίου 1573 οι καλβινιστές διατήρησαν τον έλεγχό της. Τον έχασαν όμως μισό αιώνα αργότερα, όταν ο δήμαρχος της πόλης αποφάσισε ένοπλη αντίσταση στην πολιτική ενοποίησης του γαλλικού κράτους του Ρισελιέ. Ο Ρισελιέ, με την περίφημη πολιορκία της, η οποία διήρκεσε από τον Ιούλιο του 1627 έως τον Οκτώβριο του 1628, κατέλαβε την πόλη, παρά τις δραστήριες προσπάθειες των Άγγλων να βοηθήσουν τους πολιορκημένους.
- Να εξαλείψει κάθε περιορισμό της βασιλικής εξουσίας
- Να καταστήσει τη Γαλλία τη μεγαλύτερη δύναμη της Ευρώπης
Η πολιορκία της La Rochelle-1627
Στη διάρκεια του 16ου και του 17ου αιώνα η πόλη υπήρξε προπύργιο του γαλλικού καλβινισμού. Οχυρωμένη πόλη, χρησιμοποιήθηκε ως μία από τις τέσσερις ασφαλείς τοποθεσίες (places de sûreté) που παραχωρήθηκαν στους Ουγενότους με τη συνθήκη ειρήνης του Αγίου Γερμανού, το 1570. Μετά τη σφαγή της νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου, οι μεγαλύτεροι αρχηγοί των Ουγενότων που γλίτωσαν από τη σφαγή αυτή κατέφυγαν εκεί. Ο Κάρολος Θ’ την πολιόρκησε, αλλά οι υπερασπιστές της αντιστάθηκαν και με τη συνθήκη της 1ης Ιουλίου 1573 οι καλβινιστές διατήρησαν τον έλεγχό της. Τον έχασαν όμως μισό αιώνα αργότερα, όταν ο δήμαρχος της πόλης αποφάσισε ένοπλη αντίσταση στην πολιτική ενοποίησης του γαλλικού κράτους του Ρισελιέ. Ο Ρισελιέ, με την περίφημη πολιορκία της, η οποία διήρκεσε από τον Ιούλιο του 1627 έως τον Οκτώβριο του 1628, κατέλαβε την πόλη, παρά τις δραστήριες προσπάθειες των Άγγλων να βοηθήσουν τους πολιορκημένους.
Ο Ρισελιέ δεν προσποιήθηκε καθόλου ότι κυβερνά συνταγματικά και χρησιμοποίησε τη δύναμή του για να ακολουθήσει επιθετική εξωτερική πολιτική. Ήταν ο πραγματικός ιδρυτής της δεσποτικής μοναρχίας, που έφτασε στο αποκορύφωμά της με τον Λουδοβίκο ΙΔ΄.
Ήταν επίσης σπουδαίος προστάτης της γαλλικής λογοτεχνίας, αυτός ίδρυσε τη Γαλλική Ακαδημία το 1635.
Πολύ πριν το θάνατό του το 1642, ο μεγάλος πολιτικός είχε προβάλει στο προσκήνιο ως παντοδύναμος, ο ισχυρότερος άνθρωπος στην Ευρώπη.
Ο Ρισελιέ, αμείλικτος στους εχθρούς του, αλλά και μεγάλος πολιτικός με εξαιρετικές ικανότητες, αποκατέστησε την ισχύ του γαλλικού στέμματος, χάρισε τάξη και ενότητα στη χώρα, εξασφάλισε για τη Γαλλία μιαν ηγετική θέση στα ζητήματα της Ευρώπης και προστάτεψε τις Καλές Τέχνες. Πίστευε ότι ο σκοπός για την ανάπτυξη του έθνους δικαιολογούσε τα μέσα, και αυτό τον οδήγησε να καταστρέψει χωρίς οίκτο πολλές από τις τοπικές ελευθερίες της Γαλλίας, να καταπιέσει τη χώρα με φόρους και να συντρίψει κάθε μορφή συνταγματικής διακυβέρνησης. Λογόκρινε τον Τύπο, θέσπισε ένα μεγάλο δίκτυο εσωτερικών κατασκόπων, απαγόρευσε τη συζήτηση πολιτικών θεμάτων στις δημόσιες συνελεύσεις, και όσοι τόλμησαν να συνωμοτήσουν εναντίον του οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη και εκτελέστηκαν.
Ωστόσο, κανένα από τα συμφέροντα της Γαλλίας δε θυσιάστηκε ποτέ στις προσωπικές του φιλοδοξίες. "Υπήρξα αυστηρός σε μερικούς", έλεγε, "για να είμαι καλός σε όλους". Και πραγματικά, φαίνεται ότι ταύτιζε τον εαυτό του ολοκληρωτικά με το κράτος. Το 1642, λίγο πριν το θάνατό του, είπε: "Δεν είχα ποτέ κανέναν άλλον εχθρό, παρά μόνον τους εχθρούς του κράτους".
Ήταν επίσης σπουδαίος προστάτης της γαλλικής λογοτεχνίας, αυτός ίδρυσε τη Γαλλική Ακαδημία το 1635.
Πολύ πριν το θάνατό του το 1642, ο μεγάλος πολιτικός είχε προβάλει στο προσκήνιο ως παντοδύναμος, ο ισχυρότερος άνθρωπος στην Ευρώπη.
Ο Ρισελιέ, αμείλικτος στους εχθρούς του, αλλά και μεγάλος πολιτικός με εξαιρετικές ικανότητες, αποκατέστησε την ισχύ του γαλλικού στέμματος, χάρισε τάξη και ενότητα στη χώρα, εξασφάλισε για τη Γαλλία μιαν ηγετική θέση στα ζητήματα της Ευρώπης και προστάτεψε τις Καλές Τέχνες. Πίστευε ότι ο σκοπός για την ανάπτυξη του έθνους δικαιολογούσε τα μέσα, και αυτό τον οδήγησε να καταστρέψει χωρίς οίκτο πολλές από τις τοπικές ελευθερίες της Γαλλίας, να καταπιέσει τη χώρα με φόρους και να συντρίψει κάθε μορφή συνταγματικής διακυβέρνησης. Λογόκρινε τον Τύπο, θέσπισε ένα μεγάλο δίκτυο εσωτερικών κατασκόπων, απαγόρευσε τη συζήτηση πολιτικών θεμάτων στις δημόσιες συνελεύσεις, και όσοι τόλμησαν να συνωμοτήσουν εναντίον του οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη και εκτελέστηκαν.
Ωστόσο, κανένα από τα συμφέροντα της Γαλλίας δε θυσιάστηκε ποτέ στις προσωπικές του φιλοδοξίες. "Υπήρξα αυστηρός σε μερικούς", έλεγε, "για να είμαι καλός σε όλους". Και πραγματικά, φαίνεται ότι ταύτιζε τον εαυτό του ολοκληρωτικά με το κράτος. Το 1642, λίγο πριν το θάνατό του, είπε: "Δεν είχα ποτέ κανέναν άλλον εχθρό, παρά μόνον τους εχθρούς του κράτους".
Η εποχή του Λουδοβίκου ΙΔ' (Louis XIV 1643 - 1715)
Ο Λουδοβίκος ΙΓ' δεν έζησε πολύ μετά το θάνατο του Ρισελιέ. Μετά το θάνατό του, από το 1643 η σύζυγός του Άννα η Αυστριακή έγινε αντιβασίλισσα, στο διάστημα της ανηλικιότητας του νέου βασιλιά, Λουδοβίκου ΙΔ'.
Ο Ρισελιέ πριν το θάνατό του είχε ορίσει για πρωθυπουργό ένα δημιούργημά του: τον καρδινάλιο Τζούλιο Μαζαρίνο (Jules Mazarin). Επεδίωξε κι αυτός τους ίδιους σκοπούς με τον προκάτοχό του και κατόρθωσε, ως το 1661 που πέθανε, να αφήσει στο νέο βασιλιά το βασίλειό του πιο ισχυρό παρά ποτέ.
Η Γαλλία βρισκόταν τότε σε πόλεμο με την Ισπανία και την Αυστρία. Η Συνθήκη της Βεστφαλίας 1648 έδωσε τέλος στον Τριακονταετή πόλεμο, που άρχισε σαν θρησκευτική διαμάχη ανάμεσα σε Καθολικούς και Προτεστάντες και κατέληξε σαν αγώνας για πολιτική υπεροχή στην Ευρώπη. Με τους όρους της
Ο Ρισελιέ πριν το θάνατό του είχε ορίσει για πρωθυπουργό ένα δημιούργημά του: τον καρδινάλιο Τζούλιο Μαζαρίνο (Jules Mazarin). Επεδίωξε κι αυτός τους ίδιους σκοπούς με τον προκάτοχό του και κατόρθωσε, ως το 1661 που πέθανε, να αφήσει στο νέο βασιλιά το βασίλειό του πιο ισχυρό παρά ποτέ.
Η Γαλλία βρισκόταν τότε σε πόλεμο με την Ισπανία και την Αυστρία. Η Συνθήκη της Βεστφαλίας 1648 έδωσε τέλος στον Τριακονταετή πόλεμο, που άρχισε σαν θρησκευτική διαμάχη ανάμεσα σε Καθολικούς και Προτεστάντες και κατέληξε σαν αγώνας για πολιτική υπεροχή στην Ευρώπη. Με τους όρους της
- Δόθηκε ίση αναγνώριση στον Καθολικισμό, στο Λουθηρανισμό και στον Καλβινισμό.
- Στη Γαλλία περιήλθαν οι περιοχές Μέτς, Τουλ, Βερντέν και το μεγαλύτερο μέρος της Αλσατίας.
Η εξέγερση της Σφενδόνης
Παρά την αυξανόμενη αίγλη της Γαλλίας στο εξωτερικό, χάρη στους επιτυχείς πολέμους, στο εσωτερικό ο Μαζαρίνος είχε να αντιμετωπίσει πολλούς εχθρούς. Οι δυσβάστακτοι φόροι που επιβλήθηκαν για την αντιμετώπιση των πολεμικών δαπανών οδήγησαν στις δύο εξεγέρσεις της Σφενδόνης (la Fronde).
- H πρώτη εξέγερση έγινε στο Παρίσι το 1648 και κράτησε έναν χρόνο. Αιτία ήταν ότι το Δικαστήριο (Parlement) του Παρισιού αρνιόταν να εγκρίνει τους νέους φόρους που ήθελε να επιβάλει ο Μαζαρίνος, και αυτός το παρέκαμψε.
- H δεύτερη εξέγερση, η λεγόμενη των Πριγκίπων, είχε αιτία τη δυσαρέσκεια των μεγαλοευγενών για τα χαμένα τους προνόμια λόγω της πολιτικής την οποία είχε ξεκινήσει ο Ρισελιέ και τη συνέχισε με συνέπεια ο Μαζαρίνος. Οι ευγενείς της επαρχίας συσπειρώθηκαν και πολεμούσαν τον Μαζαρίνο επί τέσσερα χρόνια (1649-1653). Το 1651 ο Μαζαρίνος για να σωθεί κατέφυγε στην Ολλανδία. Από κει ξαναγύρισε σε τρία χρόνια στη Γαλλία. Τελικά ο Μαζαρίνος βγήκε νικητής και από τις δύο φάσεις της Σφενδόνης ενισχύοντας ακόμη περισσότερο τον θεσμό της απόλυτης μοναρχίας και την κεντρική εξουσία.
Le Roi Soleil - Ο Βασιλιάς Ήλιος
Μετά τον θάνατο του Μαζαρίνου ο Λουδοβίκος ΙΔ' κράτησε τα πρωθυπουργικά καθήκοντα για τον εαυτό του. Άρχιζε η προσωπική του βασιλεία. Η περίφημη φράση που του αποδίδεται "L'état c'est moi", το κράτος είμαι εγώ, μπορεί να μην αποδίδει ακριβώς τα λόγια του αλλά εκφράζει σαφέστατα την αντίληψη που είχε για την εξουσία του. Το έμβλημά του ήταν ο ήλιος, γι'αυτό και ονομάστηκε "le Roi Soleil", ο Βασιλιάς-Ήλιος.
Την διαχείριση των οικονομικών την ανέθεσε στον ικανότατο Κολμπέρ, τον ανώτερο υπουργό του, και η Γαλλία έγινε η πιο ισχυρή οικονομικά χώρα τής Ευρώπης. Ο Κολμπέρ ήταν οπαδός τού μερκαντιλισμού και άσκησε μονοπώλιο. Δεν επέτρεπε τα προϊόντα από το εξωτερικό να εισέλθουν στις γαλλικές αγορές, ενώ ταυτοχρόνως εξασφάλισε διαθέσιμες αγορές για την πώληση γαλλικών προϊόντων στις αποικίες, δηλαδή στον Καναδά, στην Ινδονησία και στην Αφρική. Την ίδια εποχή η Γαλλία διέθετε έναν από τους ισχυρότερους στόλους τού κόσμου καθώς και η αναδιοργάνωση τού βασιλικού ναυτικού ανατέθηκε στον Κολμπέρ. Εκατοντάδες νέα πλοία κατασκευάστηκαν και νέα λιμάνια χτίστηκαν.
Ο Κολμπέρ πήρε τα ακόλουθα μέτρα:
Ο Κολμπέρ πήρε τα ακόλουθα μέτρα:
- Δημιούργησε μεγάλες βιοτεχνίες οι οποίες ανήκαν στο κράτος και ελάττωναν κατά πολύ τις εισαγωγές, πράγμα πολύ βασικό στον μερκαντιλισμό. Συγκέντρωσε τους καλύτερους εργάτες και τεχνίτες της Ευρώπης να δουλέψουν στην Γαλλία για να παραχθούν προϊόντα με την καλύτερη δυνατή ποιότητα και έτσι πιο εύκολα να πωληθούν.
- Για να διευκολύνει το εμπόριο βελτίωσε τις υποδομές φτιάχνοντας καλύτερους δρόμους και σημαντικά λιμάνια. Ανέπτυξε τον εμπορικό στόλο για να πουλάει τα αγαθά, και τον Βασιλικό στόλο για να προστατεύει τον εμπορικό από τυχόν επιθέσεις. Εκατοντάδες νέα πλοία κατασκευάστηκαν και νέα λιμάνια χτίστηκαν. Το γαλλικό ναυτικό μπορούσε να συγκριθεί ακόμη και με το Βασιλικό Βρετανικό Ναυτικό.
- Χρηματοδότησε και δημιούργησε πολλές νέες αποικίες καθώς και εταιρείες εμπορίου, όπως η Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών.
Επιπλέον κατά τη διάρκεια της βασιλείας του χτίστηκαν και δημιουργήθηκαν πολλά κτίρια και πλατείες στο Παρίσι καθώς και διάφορα άλλα έργα, όπως το Κανάλι του Μιντί, το 1681, που ενώνει τον Ατλαντικό Ωκεανό με την Μεσόγειο, και περνάει μέσα από την Τουλούζη.
Τον Νοέμβριο του 1682 ο Λουδοβίκος θέτει το έκτοτε διάσημο κολέγιο που φέρει το όνομά του "Lycée Louis-le-Grand" υπό την προστασία του. Το 1702 στο Παρίσι δημιουργείται αστυνομικό σώμα ενώ τίθεται σε λειτουργία ο δημόσιος φωτισμός.
Οι Βερσαλλίες
Οι Βερσαλλίες, το πολυτελές ανάκτορο του Λουδοβίκου ΙΔ', αλλά και των επόμενων Γάλλων βασιλέων έγινε επίσημα το 1682 η έδρα του βασιλιά και της βασιλικής αυλής. Είναι το πιο μεγάλο και το πιο πολυτελές παλάτι στην Ευρώπη, ένα αριστούργημα της αρχιτεκτονικής που χτίστηκε αποκλειστικά από τον Λουδοβίκο ΙΔ'. Στις Βερσαλλίες τα πάντα είναι από χρυσό, μάρμαρο και κρύσταλλο ενώ δεσπόζουν εξαίσιες τοιχογραφίες και πίνακες ζωγραφικής. Ο πλούτος και η δύναμη προσωποποιούνται στις Βερσαλλίες, είναι το κέντρο της βασιλείας και της απολυταρχίας. Εκτιμάται πως κόστισε μέχρι το τέλος της μοναρχίας περί τα 2 δισεκατομμύρια ευρώ.
Ο Λουδοβίκος είχε στη διάθεσή του 4.000 υπηρέτες, η συνολική επιφάνεια αυτού του ανακτόρου φτάνει τα 70.000 τετραγωνικά μέτρα, με 700 δωμάτια, 2.513 παράθυρα, 67 εσωτερικές σκάλες από πρώτης διαλογής μάρμαρο, και 483 καθρέφτες. Τεράστιοι κήποι απλώνονται έξω από το ανάκτορο με έκταση 800 εκταρίων, σιντριβάνια, κανάλια, πάρκα, η Βασιλική Όπερα και η Βασιλική Εκκλησία. Η καθημερινή ζωή στην αυλή των Βερσαλλιών αποτελούνταν από φαντασμαγορικές δεξιώσεις, χορούς, γιορτές και πολυτελή γεύματα. 5.000 ευγενείς έμεναν μέσα και γύρω από τις Βερσαλλίες.
Η κεντρική αίθουσα ήταν η Αίθουσα των Κατόπτρων (Galerie des Glaces), μια αίθουσα μήκους 75 μέτρων με χιλιάδες κρύσταλλα και εκατοντάδες χρυσά κεριά που φώτιζαν τις πανάκριβες δεξιώσεις, καθώς και τοιχογραφίες. (Περισσότερα.....)
Ο Λουδοβίκος είχε στη διάθεσή του 4.000 υπηρέτες, η συνολική επιφάνεια αυτού του ανακτόρου φτάνει τα 70.000 τετραγωνικά μέτρα, με 700 δωμάτια, 2.513 παράθυρα, 67 εσωτερικές σκάλες από πρώτης διαλογής μάρμαρο, και 483 καθρέφτες. Τεράστιοι κήποι απλώνονται έξω από το ανάκτορο με έκταση 800 εκταρίων, σιντριβάνια, κανάλια, πάρκα, η Βασιλική Όπερα και η Βασιλική Εκκλησία. Η καθημερινή ζωή στην αυλή των Βερσαλλιών αποτελούνταν από φαντασμαγορικές δεξιώσεις, χορούς, γιορτές και πολυτελή γεύματα. 5.000 ευγενείς έμεναν μέσα και γύρω από τις Βερσαλλίες.
Η κεντρική αίθουσα ήταν η Αίθουσα των Κατόπτρων (Galerie des Glaces), μια αίθουσα μήκους 75 μέτρων με χιλιάδες κρύσταλλα και εκατοντάδες χρυσά κεριά που φώτιζαν τις πανάκριβες δεξιώσεις, καθώς και τοιχογραφίες. (Περισσότερα.....)
Οι πόλεμοι
Ο Λουδοβίκος επιδίωκε συνεχώς να αυξήσει την δύναμη της Γαλλίας και ταυτόχρονα να μειώσει την δύναμη και την πολιτική ισχύ των άλλων κρατών της Ευρώπης. Τα μισά χρόνια της βασιλείας του τα πέρασε σε εμπόλεμη κατάσταση. Η Γαλλία έγινε η πιο ισχυρή στρατιωτικά χώρα, με πάνω από 300.000 στρατιώτες διαθέσιμους στην υπηρεσία του μεγάλου μονάρχη.
Χωρίς να είναι όλοι οι πόλεμοί του επιτυχείς, απαιτούσαν τεράστια έξοδα. Για να καλυφτούν τα έξοδα αυτά επιβλήθηκαν βαρείς φόροι στο γαλλικό λαό αλλά και στους ευγενείς.
Παρ' όλα τα έξοδα όμως, αυτοί οι πόλεμοι μεγάλωσαν κατά πολύ την Γαλλία σε έκταση. Η Αλσατία, η Φλάνδρα, το Μετς, το Ρουσσιγιόν και πολλές άλλες περιοχές που ανήκουν σήμερα στο γαλλικό κράτος κατακτήθηκαν τότε από τον Λουδοβίκο.
Χωρίς να είναι όλοι οι πόλεμοί του επιτυχείς, απαιτούσαν τεράστια έξοδα. Για να καλυφτούν τα έξοδα αυτά επιβλήθηκαν βαρείς φόροι στο γαλλικό λαό αλλά και στους ευγενείς.
Παρ' όλα τα έξοδα όμως, αυτοί οι πόλεμοι μεγάλωσαν κατά πολύ την Γαλλία σε έκταση. Η Αλσατία, η Φλάνδρα, το Μετς, το Ρουσσιγιόν και πολλές άλλες περιοχές που ανήκουν σήμερα στο γαλλικό κράτος κατακτήθηκαν τότε από τον Λουδοβίκο.
Θρησκευτικές μεταρρυθμίσεις
Το 1685 ο Λουδοβίκος ΙΔ' κατάργησε το Διάταγμα της Νάντης, που καθιέρωνε θρησκευτική ελευθερία για τους Ουγενότους, τους Διαμαρτυρομένους δηλ. της Γαλλίας, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψουν τη χώρα πολλοί από αυτούς.
Ο στόχος του ήταν να ενοποιήσει τη Γαλλία και θρησκευτικά, και πράγματι, το κατάφερε αλλά με ακριβό τίμημα.
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του οι Ουγενότοι στη Γαλλία αποτελούσαν μια πολύ μικρή μειονότητα, αφού η πλειοψηφία τους αναγκάστηκε να μεταναστεύσει. Επίσης όλοι σχεδόν οι ευγενείς της βασιλικής αυλής αναγκάζονταν να είναι καθολικοί, αλλιώς έχαναν τους τίτλους ευγενείας τους. Το βασίλειο της Γαλλίας χαρακτηριζόταν την περίοδο βασιλείας του Βασιλιά-ήλιου ως "ένας βασιλιάς, μία πίστη, ένας νόμος" ("un roi, une foi, une loi").
Ο στόχος του ήταν να ενοποιήσει τη Γαλλία και θρησκευτικά, και πράγματι, το κατάφερε αλλά με ακριβό τίμημα.
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του οι Ουγενότοι στη Γαλλία αποτελούσαν μια πολύ μικρή μειονότητα, αφού η πλειοψηφία τους αναγκάστηκε να μεταναστεύσει. Επίσης όλοι σχεδόν οι ευγενείς της βασιλικής αυλής αναγκάζονταν να είναι καθολικοί, αλλιώς έχαναν τους τίτλους ευγενείας τους. Το βασίλειο της Γαλλίας χαρακτηριζόταν την περίοδο βασιλείας του Βασιλιά-ήλιου ως "ένας βασιλιάς, μία πίστη, ένας νόμος" ("un roi, une foi, une loi").
Η προσωπική του ζωή
Ο Λουδοβίκος είχε πολλές ερωμένες, οι πιο γνωστές είναι η Μαντάμ ντε Μοντεσπάν (Madame de Montespan), η Μαντάμ ντε Μεντνόν (Madame de Maintenon), την οποία παντρεύτηκε κρυφά το 1684 μετά τον θάνατο της πρώτης συζύγου του Μαρίας Θηρεσίας της Ισπανίας, η Λουίζ ντε λα Βαλιέρ (Louise de la Valliere). Συνολικά είχε 17 παιδιά, τα 6 νόμιμα από την σύζυγο του Μαρία Θηρεσία. Από τα νόμιμα παιδιά του επέζησε μόνο το μεγαλύτερο, ο Λουδοβίκος ο μέγας δελφίνος, δηλαδή ο διάδοχος, ενώ τα υπόλοιπα πέθαναν σε βρεφική ηλικία.
Πολιτιστική ανάπτυξη
Κατά το 17ο αιώνα, σημειώθηκε στη Γαλλία πολύ μεγάλη ανάπτυξη στις τέχνες, τη ζωγραφική, την γλυπτική, την αρχιτεκτονική, τη μουσική και στις επιστήμες. Παράλληλα αξιοσημείωτη πρόοδο σημείωσαν τα γαλλικά γράμματα και το θέατρο, ενώ τα γαλλικά έγιναν η γλώσσα του υψηλού πνεύματος και της υψηλής μόρφωσης στην Ευρώπη.
Μολιέρος, Ρακίνας, Κορνήλιος (Κορνέιγ), Λαφονταίν και Καρτέσιος είναι μερικές από τις εξέχουσες προσωπικότητες του "Χρυσού" 17ου αιώνα. Το 1680 δημιουργείται η "Γαλλική Κωμωδία" (Comédie Française).
Ο Λουδοβίκος ίδρυσε το 1663 την Βασιλική Ακαδημία των Γραμμάτων, το 1664 την Ακαδημία Γλυπτικής και Ζωγραφικής, το 1666 την Βασιλική Ακαδημία Επιστημών και τέλος το 1671 την Βασιλική Ακαδημία της Αρχιτεκτονικής.
Μολιέρος, Ρακίνας, Κορνήλιος (Κορνέιγ), Λαφονταίν και Καρτέσιος είναι μερικές από τις εξέχουσες προσωπικότητες του "Χρυσού" 17ου αιώνα. Το 1680 δημιουργείται η "Γαλλική Κωμωδία" (Comédie Française).
Ο Λουδοβίκος ίδρυσε το 1663 την Βασιλική Ακαδημία των Γραμμάτων, το 1664 την Ακαδημία Γλυπτικής και Ζωγραφικής, το 1666 την Βασιλική Ακαδημία Επιστημών και τέλος το 1671 την Βασιλική Ακαδημία της Αρχιτεκτονικής.
Χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της μουσικής του 17ου αιώνα ο Jean-Baptiste Lully (1632 -1687) ήταν Γάλλος συνθέτης ιταλικής καταγωγής, ο οποίος πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του εργαζόμενος στην αυλή του Λουδοβίκου ΙΔ΄ της Γαλλίας. Θεωρείται ο πατέρας του γαλλικού ύφους της Μπαρόκ μουσικής.
Το τέλος της βασιλείας του
Τελικά όταν το Σεπτεμβρίο του 1715 ο βασιλιάς πέθανε στις Βερσαλλίες, σε ηλικία 77 χρόνων, η βασιλεία του ήταν η μακρότερη στην ιστορία της Ευρώπης. Παρόλο που άφησε τη Γαλλία σε δεινή οικονομική κατάσταση, η βασιλεία του αποτέλεσε σταθμό στη γαλλική ιστορία, λόγω του κύρους που απέκτησε η Γαλλία στον ευρωπαϊκό χώρο.
Σπουδαίοι συγγραφείς, ζωγράφοι και αρχιτέκτονες υποστηρίχθηκαν από τον Λουδοβίκο ΙΔ΄, και γι'αυτό μπορεί να θεωρηθεί επάξια ως ένας από τους μεγαλύτερους μαικήνες της τέχνης και του πολιτισμού στην ιστορία της Ευρώπης. Ο γαλλικός κλασικισμός έφτασε στο ζενίθ του κατά τη βασιλεία του, και ο γαλλικός πολιτισμός απέκτησε τέτοιο κύρος, ώστε τους επόμενους αιώνες η γαλλική γλώσσα ομιλείτο από την ελίτ της ευρωπαϊκής κοινωνίας.
Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ σημάδεψε ανεξίτηλα όλον τον 17ο αιώνα, και γι'αυτό ο αιώνας αυτός ονομάζεται συχνά Μεγάλος Αιώνας (Grand Siècle), ή Αιώνας του Λουδοβίκου ΙΔ΄, και θεωρείται ανάλογος του χρυσού αιώνα του Περικλή της αρχαίας Αθήνας.
Σπουδαίοι συγγραφείς, ζωγράφοι και αρχιτέκτονες υποστηρίχθηκαν από τον Λουδοβίκο ΙΔ΄, και γι'αυτό μπορεί να θεωρηθεί επάξια ως ένας από τους μεγαλύτερους μαικήνες της τέχνης και του πολιτισμού στην ιστορία της Ευρώπης. Ο γαλλικός κλασικισμός έφτασε στο ζενίθ του κατά τη βασιλεία του, και ο γαλλικός πολιτισμός απέκτησε τέτοιο κύρος, ώστε τους επόμενους αιώνες η γαλλική γλώσσα ομιλείτο από την ελίτ της ευρωπαϊκής κοινωνίας.
Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ σημάδεψε ανεξίτηλα όλον τον 17ο αιώνα, και γι'αυτό ο αιώνας αυτός ονομάζεται συχνά Μεγάλος Αιώνας (Grand Siècle), ή Αιώνας του Λουδοβίκου ΙΔ΄, και θεωρείται ανάλογος του χρυσού αιώνα του Περικλή της αρχαίας Αθήνας.
QUIZ
Πηγή πληροφοριών
http://fr.wikipedia.org/wiki/Histoire_de_France
http://www.livepedia.gr/
http://www.aerologio.gr/
http://web.cortland.edu/flteach/civ/histoi/histoi.htm
http://ebooks.edu.gr/
http://paradosiakos.blogspot.gr/
Εγκυκλοπαίδειες Δομή και Πάπυρος LaRousse-Britanica
Ανρέ Μωρουά - Η ιστορία της Γαλλίας, εκδ. Όμηρος
E. Burns Ευρωπαϊκή Ιστορία, εκδ. Παρατηρητής